Artık bulunduklarımızla yetinmiyoruz.
Hep daha fazlası
Hep bir adım daha ötesi
Hep daha güzeli
Daha daha...
Aslında daha diyerek en iyileri en başta kaybediyoruz..
Sonraa,
En iyisini bulmak için çıktığımız yolda aslında ilk bulduğumuzun en iyisi olduğunu anlıyoruz.
Ama vakit geç oluyor, geç anlıyoruz.
Çünkü hem biz hem de ilk bulduğumuz çoktan değişmiş oluyor...
Hatta ben bunları yazdıktan sonra, başa dönüp okuduğum zaman
bile değişmiş olacağım :/
Ne yazık ki An'ı yaşamasını bilmiyoruz, An'layamıyoruz..
Bu çok acı değil mi ?
